آنچه در پی می آید بولتن خبری سایت اینترنتی چهارزبانه (فارسی و فرانسه و انگلیسی و عربی)  africavf.net است که به خبر ورود یک هیئت بخش خصوصی ایرانی به کوت دیووآر ( ساحل عاج) در روز سه شنبه 13 شهریور پرداخته است. دیدن این سایت خالی از لطف نیست. من هم این خبر را اینجا می آورم و در ادامه سعی می کنم با پوشش خبری کار این هیئت علاقه مندان را از این پنجره کوچک نیز در جریان قرار دهم. انشاا..که مقبول افتد.

دومین هیئت بزرگ اقتصادی و تجاری  ایران در کوت دیووآر (ساحل عاج)

مجله اطلاع رسانی شماره 1

ایرانی ها به ابیجان رسیده اند

گفتند می آیند، منتظرشان ماندیم، و حالا آمده اند. اولین گروه از سرمایه گذاران و تاجران جمهوری اسلامی ایران که نماینده 33 شرکت فعال در زمینه های مختلف اقتصادی و تجاری و مالی هستند، دیروز وارد ابیجان شدند تا با این حضور به دعوت جناب آقای فلیکس دیه تی، مدیر و پایه گذار موسسه تکنولو‍ژی و مهارت های فنی ( ITES ) پاسخ گفته باشند، شخصیت وطن پرستی که در پی پیشنهاد عالی جناب روک تیتی داسومپسیون، سفیر کوت دیووآر در ایران، ضمن دعوت از هیئت ایرانی هزینه بلیط هواپیمای آنان را نیز به عهده بگیرد.

نمایندگان بانک توسعه صادرات ایران ( EDBI)، و به عبارت دیگر بانک صادرات و واردات ایران که می توان آن را EXIM Bank of Iran نیز نامید، پیشاهنگان ایرانی ها بودند که دیروز در ساعت 14.00 به وقت گرینویچ و کوت دیووآر (ساحل عاج) و با پرواز کمپانی امارات که به طور منظم در مسیر تهران-دبی-ابیجان از طریق آکرا پرواز دارد، وارد فرودگاه بین المللی فلیکس اوفوئه بوآنی شدند. ریاست این هیئت بانکی ایرانی بر عهده خانم معصومه فولادی قرار دارد که مشاور مدیر عامل و رییس اداره اعتبارات و روابط بین المللی هستند. در معیت ایشان دو نفر دیگر از جمله آقای احمد کارگر مطلق از اداره امور بین الملل حضور دارند.  

عالی جناب روک تیتی داسومپسیون، سفیر کوت دیووآر در ایران جناب آقای فلیکس دیه تی،

نماینده مجلس ملی و اصلی ترین کاتالیزور این سفر

 و نفر دوم سفارت ایران به نمایندگی از عالی جناب امین نژاد، سفیر ایران

در کوت دیووآر (ساحل عاج)، و همچنین آقای توره احمد بوآه، مدیر عامل شرکت 

 SOPHIA  که به زودی 12000 واحد مسکونی برای نیروهای دفاعی

 و امنیتی کوت دیووآر (ساحل عاج) خواهد ساخت، از این هیئت استقبال کردند.

ساعتی بعد یعنی در ساعت 19.00 به وقت جهانی، گروه دوم شامل

22 عامل اقتصادی و تجاری ایرانی تحت هدایت آقای رائول اوژن آکپرو، مشاور

 مالی سفیر تیتی و حسابدار سفارت کوت دیووآر (ساحل عاج) در ایران،  وارد ابیجان و آبگیر ابریه شدند. این گروه با پرواز ماهان ایر،

 یک شرکت هواپیمایی ایرانی، از تهران به دبی و از آنجا با طی مسیر

 دبی- نایروبی و نایروبی-ابیجان و با پرواز کنیا ایرویز به کشورمان پا گذاشتند.

محل اقامت شان، شد.

گروه دیگری از تجار و سرمایه داران ایرانی روز جمعه به ابیجان می رسند.

باید یادآور شویم که بر اساس گفته منابع نزدیک به برگزارکنندگان  این برنامه، مدعوینی از کشورهای مالی، کامرون، لیبریا، نیجر

و گینه استوایی که با ابیجان ارتباط دارند، همچنین سفرای کشورهای آفریقایی مقیم در کوت دیووآر (ساحل عاج) در مراسم افتتاحیه که در

 روز پنج شنبه 6 سپتامبر برابر با 15 شهریور برگزار می شود، شرکت خواهند کرد؛ مراسمی که با حضور شماری از اعضای دولت کوت دیووآر (ساحل عاج) و دربرابر انبوه عاملان اقتصادی

 ایرانی برگزار خواهد شد.

تصاویری که در پی می آید می کوشند به لطف سایت اینترنتی " چشم انداز آینده آفریقا" لحظات ورود دوستان ایرانی کوت دیووآر (ساحل عاج)  را نشان دهند. کوت دیووآری که می تواند هر آنجا که بخواهد امکاناتی برای رشد مجدد اقتصاد خود پیدا کند و به این ترتیب به خوبی و به سرعت از بحران سختی که طی نزدیک به پنج سال آن را متاثر کرده است، خارج شود.

این مقاله از این قلم در روز سه شنبه 13/6/1386 در روزنامه همشهری منتشر شده است.

سفر دوره‌ای بان کی مون به آفریقا   آفریقا - بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، از روز دوشنبه سوم سپتامبر (12 شهریور) سفر دوره‌ای خود به 3کشور آفریقایی سودان، چاد و لیبی را آغاز کرد. بخش عمده این سفر همچنان که پیش بینی می‌شد به بازدید از سودان و ملاقات با مقامات این کشور اختصاص دارد. ادامه سفر به چاد که همسایه مشکل‌دار سودان است و همچنین لیبی که نقش قابل ذکری در میانجیگری میان شورشیان غرب سودان و خارطوم ایفا می‌کند، نیز همگی در راستای تلاش برای تدارک صلح‌بانی در دارفور ارزیابی می‌شود. دبیر کل کره‌ای سازمان ملل در این ماه‌های آغازین حضورش در این سمت، با چالش بزرگ تدارک عملیات صلح بانی در جهان مواجه است؛ اعزام بیش از 26هزار کلاه آبی به دارفور در غرب سودان که قرار است ترکیبی از نیروهای آفریقایی و غربی، اما تحت فرماندهی نیجریه به نمایندگی از اتحادیه آفریقا باشد، طی قطعنامه‌ای در ماه ژوئن تصویب و مورد تایید خارطوم قرار گرفت. صلح‌بانی در دارفور یک آزمون مهم برای بان کی‌مون محسوب می‌شود، بالاخص اگر بدانیم وی این پرونده را به اصلی‌ترین اولویت کاری‌اش در 8ماه نخست مأموریت خود تبدیل کرده است. این پرونده همچنین آزمونی برای سازمان ملل است، زیرا در صورت ناکامی در برقراری صلح در غرب سودان که می‌تواند عواقبی شوم برای صلح‌بانی در جنوب این کشور نیز در پی داشته باشد، سازمان ملل عملا چند گام عقب خواهد رفت. دارفور با وسعتی به اندازه فرانسه، در سال‌های اخیر در متن معادلات سیاسی و امنیتی آفریقا قرار داشته است. این منطقه به خاطر منابع سرشار احتمالی نفت و گاز و اورانیوم، در مرکز توجهات قدرت‌های بزرگ قرار گرفته است و آمریکا و انگلیس و به تازگی فرانسه سارکوزی می‌کوشند با اهرم سازمان ملل کنترل آن را در دست بگیرند. هوشمندی نسبی دولت خارطوم تاکنون مانع از حضور آسوده خاطر غربی‌ها حتی در قالب نیروهای کلاه آبی در این منطقه شده است، اما درگیر ساختن گسترده خارطوم در پرونده دارفور باعث شده تا توجه دولت البشیر نسبت به آبادانی جنوب کشور کاهش یابد. جنوب سودان که از  2005 بعد از20 سال جنگ داخلی روی آرامش به خود دیده، دوران 6 ساله خودمختاری را طی می‌کند و قرار است در حول و حوش سال 2011 طی یک نظر سنجی عمومی درباره ادامه حضورش در سودان یا استقلال از آن تصمیم‌گیری کند. کم نیستند ناظرانی که عقیده دارند دولت خارطوم، به ویژه به خاطر مشغولیت در دارفور، عملا از آبادانی جنوب، با هدف منطقی جذب آرای مردم این منطقه به گزینه اتحاد، غافل مانده است و با حضور نیروهای سازمان ملل در غرب کشور، عملا برنامه تضعیف دولت مرکزی کامل می‌شود تا تجزیه سودان یا به عبارت ساده‌تر پهناورترین کشور مسلمان اتفاق بیفتد. این هدف همانی است که رژیم صهیونیستی و آمریکا  از دیرباز با تحرکات آشکار و پنهان در پی آن بوده‌اند، زیرا هدفی بزرگ‌تر را در خود پنهان دارد: انقطاع سرزمینی کشورهای اسلامی.

قبل از اینکه این قسمت را بخوانید، اجازه دهید از تمامی دوستان عزیزی که افتخار داده و درباره مطالب خصوصا اخیر اظهار نظر کرده اند، صمیمانه تشکر کنم و بر روی چشم نظرات شان را مورد ملاحظه قرار دهم، به ویژه نظرات صائب دوست قدیمی و همکلاسی سابق آقای دکتر رضا علی اکبر پور. چشم. به موضوعات فرهنگی و هنری هم خواهم پرداخت.

مالاریا و بیماری های دیگر

در این بخش غرب آفریقا که من و همسر و دختر زیر دو سالم زندگی کردیم، در میان بیماری های رایج، مالاریا حرف اول و آخر را می زند. به تعبیر ساده مالاریا در اینجا مانند سرماخوردگی در ایران رایج است. در مدت سه و سال و نیمی که در غرب آفریقا بودیم من یکی دو بار و همسرم یکبار مالاریا گرفتیم. مالاریا که نتیجه فعالیت پشه آنوفل است انواع مختلف دارد و از یک تب و آنفلو آنزای ساده تا به شدت ضعیف کردن و حتی کور کردن چشم دامنه اثر دارد. من مالاریای شاید نوع معمولی نسبتا سختی گرفتم که برای درمان یک هفته زیر سرم بودم و دو هفته دارو و استراحت داشتم. همسرم مالاریای ضعیفتری گرفت که با دارو حل شد و خوشبختانه دخترکم نگرفت. مالاریا واقعا شاید از جهاتی درد بی درمان آفریقاست، با اینکه مثلا مثل ایدز نیست که درمان قطعی نداشته باشد. فقط بگویم در هر سی ثانیه یک کودک زیر پنج سال در آفریقا از این بیماری فوت می کند.

اما بیماری های آنجا فقط مالاریا نیست. یک بیماری چشمی رایج نیز وجود دارد که در فصل گرم و خشک از راه می رسد( آنجا دو فصل دارد، یکی همین که گفتم یکی هم گرم و بارانی). این بیماری که در زبان عامه آپولو نامیده می شود، چشم های شما را برای دو سه روزی رسما کور می کند، بعد هم چند روز باید دارو و قطره استفاده کنید تا چشم باز شود و به تدریج شفاف. بومیان می گویند آپولو با گرد و خاک فصل گرم و خشک می آید و با نگاه کردن نیز منتقل می شود. من آنجا هرگز نفهمیدم که آیا با نگاه کردن منتقل می شود یانه، اما ما رعایت می کردیم، مخصوصا اینکه دخترکم ستایش شیرخوار بود. آپولو قیافه آدم را این طوری می کند، این عکس مال روز دوم و سوم بیماری از خودم است که تازه چشمهایم در حال باز شدن بودند. ببخشید که شاید ترسناک است:

یادداشت بعدی:

وقتی سفیدها چشم ندارند ببینند سیاها از زندگی لذت ببرند: ایدز

 این تعبیر حاج یوسف از لبنانی های پولدار ابیجان درباره این شهر بود.اما چرا؟

ابیجان پایتخت اقتصادی ساحل عاج با حدود شش میلیون نفر جمعیت است. شاید باورتان نشود که در این شهر پولدارهایی هستند که برای خرید یک دست لباس با هواپیما به فرانسه می روند و برمی گردند. من و خانواده ام دو سالی در یک ساختمان نسبتا معروف ابیجان به نام El Nasr زندگی می کردیم. ما یک مگان تخم مرغی مدل 1998 داشتیم که اگر الان ایران بود برای خودش قدر و قیمتی داشت، ولی شاید باور نکنید که در پارکینگ آن ساختمان اگر مثلا 50 تا ماشین پارک شده بود، ماشین ما از نظر قیافه و قیمت در رده 45 به بعد بود.

خلاصه اینکه ابیجان به خاطر بندر بسیار فعالش که بعد از بندر دوربان در آفریقای جنوبی پررفت و آمد ترین بندر زیر صحرا در آفریقاست، دبی غرب آفریقا محسوب می شود و کشورهایی محصور در خشکی مثل جمهوری مالی، بورکینافاسو و نیجر عمده واردات و صادرات شان را از این بندر تامین می کنند. به همین دلیل محل کسب و کار خیلی خوبی است و من خودم لبنانی هایی را می شناختم که با نداری اومدن تو این شهر و چندساله بارشون رو بستند.

اما این شهر فقط پدر پولدارها نیست، بلکه مادر فقرا هم هست. این شهر :

علت اینکه می گن مادر فقرا، این است که این شهر به دلیل ویژگی هایی که دارد، به هر حال به فقرا هم نان می رساند. یکی از این ویژگی ها باران های استوایی سیل آسای آن است. مثلا یک بار ما با خانواده داشتیم بعد از صرف شام در منزل یکی از همکاران سفارتی به خانه بر می گشتیم که گرفتار باران شدیم. باید بگویم وقتی در ابیجان باران می گیرد گاهی 24 ساعت پشت سر هم باران می بارد و تقریبا زندگی در شهر مختل می شود. ما هم طبق معمول در یکی از خیابان ها ماشین مان خاموش کرد. خوشبختانه با اینکه از ساعت 12 گذشته بود و شهر خلوت بود همان جوان هایی که تو قسمت قبل گفتم از راه رسیدن. هفت هشت نفری می شدن. ماشن ما رو از چند تا خیابون هل دادن تا تو پارکینگ. مثلا میشه گفت از میدون ونک تا پارک وی، البته با حذف سربالایی. آخرش هم یک 10 هزار سیفایی با کمال میل تقدیمشون کردم ( حدود 18000 تومن ما) که اونها گرفتن و با خوندن آوازه و شادی رفتن.

قسمت بعدی: مالاریا و بیماری های دیگر  

یکی از ویژگی های مخصوصا جوانان فقیر در آفریقا این است که می توانند به هر طریقی رزق و روزی شان را به دست آورند. یکی از این هر طریقی ها وقتی است که ماشین تان در خیابان خراب می شود. حتی اگر در یک جاده کم رفت و آمد و خالی هم گیر کنید، بعد از گذشت اندکی حتما چند جوان خوش قد و قامت که برای کمک کردن به شما اعلام آمادگی می کنند، از راه می رسند. تلاش شما برای اینکه به آنها بقبولانید از مکانیکی چیزی سر در نمی آورند، بی فایده است. ماشین شما در هر سطحی که خراب شده باشد، آنها برای انتقال و تعمیر آن آمادگی دارند.

در کشورهایی مثل ساحل عاج که باران زیاد می بارد، روزهای بارانی که خیابان ها شاهد گیرکردن شمار زیادی از ماشین ها به علت آب گرفتگی شمع هستند، بهترین فرصت برای کاسبی است. این موضوع آنقدر جدی است که وقتی از معابر آبگیر عبور می کنید، چند جوان آماده کمک را می بینید که در گوشه ای منتظر طعمه هستند که البته گاهی واقعا به داد آدم می رسند. در این مورد در آفریقانگاری 3 بیشتر می نویسم.

قسمت بعدی: ابیجان، پدر پولدارها و مادر فقرا

جنبه هایی از زندگی آفریقایی را وقتی در جمع های دوستانه و این ور و اونور تعریف می کنم، معمولا با استقبال روبرو می شه. برخی دوستان از من خواستن گاهی برخی از این حرفا رو تو وبلاگم بیارم. اسمشو گذاشتم آفریقا نگاری و این هم اولین شماره اش:

اگه روزی روزگاری گذرتون به کشورهای آفریقایی افتاد و مخصوصا در کشورهای زیر صحرا ( یعنی به جز کشور های شمال آفریقا) برای مدتی مقیم شدید و ماشین هم داشتید، به هنگام پارک کردن در خیابان ها به این نکات توجه کنید:

- بدون نگرانی در خیابان مورد نظرتان حرکت کنید، زیرا حتما جای پارک پیدا می کنید.

- اگر خیابان شلوغ باشد و جای پارک کم، حتما با کمی پیشروی در خیابان چند جوان ریز و درشت سیاهپوست را می بینید که با اشاره از شما برای پارک کردن دعوت می کنند. اگر هم جای پارک باشد این جوان ها را بعد از اینکه پارک کردید، می بینید که به سمت شما می آیند.

- در هر دو حالت دعوت آنان را برای محافظت از ماشین تان بپذیرید، به نفع تان است. حتی اگر ماشین را در یک جای مطمئن و جلوی چشم تان پارک کرده اید، دعوت شان را بپذیرید. اگر فکر کنید که نیازی به مراقبت آنان از ماشین تان ندارید و می خوان شما را سرکیسه کنن، اشتباه می کنین. مخصوصا با آنان تند و از روی تکبر صحبت نکنید، پشیمان می شوید.

- در بازگشت حتی یک سکه هم برای تشکر از یکی دو جوانی که به شما کمک کرده اند یا نه، کفایت می کند. حتی اگر پول خورد هم نداشته باشید مشکلی نیست. می توانید دفعه بعد بدهید. البته مطمئن باشید که دفعه بعد اگر حتی با سرعت صد کیلومتر هم از آن خیابان عبور کنید، جوان آشنایی را می بینید که به شما با حرکات دست و سر و صدا، بدهی تان را یادآور می شود.

- به این جوانان اعتماد کنید. اصلا لازم نیست از قفل فرمون و پدال و دزدگیر و این ها استفاده کنید. چیزهایی که اصلا تو آفریقا رایج نیست. لااقل آفریقای زیر صحرا که من دیدمش.

آفریقا نگاری بعدی: وقتی ماشین تان در خیابان خراب می شود.